Niloya: Gökkuşağı

Niloya

Niloya: Gökkuşağı, yağmurlu ve fırtınalı bir günde Niloya ve annesi pencereden dışarıyı izlerler. Bir anda yağmur durup gök kuşağı çıkar. Niloya sevinçle dışarıya fırlar. Ayaklarını dereye uzatıp rengarenk balıkları izler. Bu sırada nehrin suyunun azaldığını farkedip telaşlanır. Aceleyle evdekilere haber vermek için koşar. Tüm ev halkı Niloya'nın sesine dışarıya çıkarlar. Niloya nehrin suyunun azaldığını balıkların tehlikede olduğunu söyler fakat hiç kimse ona inanmaz. Dedesi olur mu öyle şey kızım sana öyle gelmiştir der. Bunun üzerine Niloya kucağındaki Tosbik'e hadi gel balıkları biz kurtaralım der ve hızla uzaklaşır. Ağabeyi Murat peşinden gider. Nehrin kenarına geldiklerinde Murat suyun azaldığını gözleriyle görüp kardeşine hak verir. Sebebini bulmak için nehrin yukarısına doğru yürüdüklerinde nehrin dal parçaları ile kapanmış olduğunu görürler. Murat ailesine haber vermeye gittiğinde Niloya'da yavrularını kaybetmiş gök kuşağı balığı ile konuşur. Merak etme yavruların nehrin alt kısmında birazdan önünü açacağız der. Bu sırada dedesi ve babası gelip dalları kaldırmaya başlarlar. Niloya sevinçle bir şarkı söyler.

Niloya: Gökkuşağı Şarkısı

  • Balıkların yolları tıkandığında, nehirler akmadığında,
  • Güzel insanlar koşar yardıma,
  • Çünkü sevgi dolu kalpleri var,
  • Kuşlar uçamadığında, kediler susadığında, çiçekler solduğunda,
  • İyi insanlar koşar yardıma,
  • Çünkü koskocaman kalpleri var,

Hep bir elden nehri açtıklarında anne balık yavrularına kavuşur. Niloya o kadar mutlu olmuştur ki yaşasın balıklar, yaşasın gök kuşağı diye bağırır.